It-Tlieta 17 ta’ Mejju 2016
Il-flus u l-poter iħammġu l-Knisja,
mhemmx post għal min irid
ifittex karriera
It-triq li jurina Ġesù hi
dik tal-qadi, imma spiss
fil-Knisja hemm min ifittex
il-poter, il-flus u l-vanità.
Din hi ċ-ċanfira iebsa li
għamel il-Papa Franġisku
dalgħodu waqt il-quddiesa
fil-kappella tad-Dar Santa
Marta.
Lid-dixxipli Ġesù
jgħallimhom it-triq
tas-servizz, imma huma kienu
qed jiddiskutu min hu l-akbar
fosthom. Minn din is-silta
tal-Vanġelu l-Papa Franġisku
ħa l-ispunt għall-omelija
tal-lum u tkellem dwar it-tentazzjonijiet
mondani li llum ukoll,
jirvinaw ix-xhieda li tagħti
l-Knisja.
Ġesù, osserva l-Papa,
jitkellem lingwaġġ ta’
umiljazzjoni, mewt,
redenzjoni u huma jitkellmu
lingwaġġ ta’ min qed ifittex
karriera: min se jkollu l-aktar
post għoli, ta’ setgħa.
Huma kellhom din it-tentazzjoni,
fi ħsiebijiethom kienu
ttentati mid-dinja mondana.
Huma jistaqsu min minnhom hu
l-akbar filwaqt li Ġesù
jgħidlihom biex ikunu
tal-aħħar, il-qaddejja ta’
kulħadd.
Fit-triq li jurina Ġesù biex
nimxu ‘l quddiem, ir-regola
hi s-servizz. L-akbar hu dak
li jaqdi, dak li l-aktar
jaqdi lill-oħrajn, li ma
jiftaħarx, ma jfittixx
il-poter, il-flus, il-vanità,
is-suppervja. Le, mhux dawn
huma l-kbar, saħaq il-Papa.
Dak li ġara hawn mal-appostli,
u wkoll ma’ omm Ġwanni u
Ġakbu, hija storja li tiġri
kuljum fil-Knisja, f’kull
komunità. Min fostna hu l-akbar?
Min jikkmanda? L-ambizzjoni.
F’kull komunità –
fil-parroċċi u fl-istituzzjonijiet
– dejjem b’dil-kilba li
nitilgħu ‘l fuq, li jkollna
l-poter.
L-ewwel qari wkoll, meħud
mill-ittra ta’ San Ġakbu,
jwissina biex nitħarsu mill-ħerqa
għall-poter, mill-għira li
tkisser lill-oħrajn.
Dan ukoll hu l-messaġ
għall-Knisja tal-lum. Id-dinja
titkellem dwar min għandu l-akbar
setgħa biex jaħkem filwaqt
li Ġesù jafferma li ġie fid-dinja
biex jaqdi mhux biex ikun
moqdi. Il-vanità, il poter...
Bħal meta jkolli dix-xewqa
mondana li nkun jien stess
il-poter... mhux li nservi
imma li nkun moqdi, li qatt
ma nehda nfittex kif se
nilħaq aktar, inqassas,
inħammeġ lill-oħrajn....
L-għira, ir-risentiment,
huma triq qerrieda.
Dan aħna lkoll nafuh. Dan
jiġri f’kull istituzzjoni
tal-Knisja: fil-parroċċi,
fil- kulleġġi,
f’istituzzjonijiet oħrajn,
anki fil-kurji veskovili..
kullimkien. Il-kilba
għall-ispirtu tad-dinja, li
hu spirtu ta’ għana, vanità
u kburija. Huma żewġ modi ta’
kif wieħed jitkellem,
afferma Franġisku: Ġesù
jgħallem il-qadi u d-dixxipli
jiddiskutu min hu l-akbar
fosthom. Ġesù, tenna l-Papa,
ġie biex jaqdi u għallimna
t-triq tal-ħajja nisranija:
il-qadi, l-umiltà.
Meta l-qaddisin il-kbar
kienu jgħidu li jħossuhom
midinbin kbar – fakkar il-Papa
– kien għaliex fehmu dan l-ispirtu
tad-dinja li kien fihom u
kellhom it-tentazzjonijiet
mondani. Ħadd minna, wissa
Franġisku, ma jista’ jgħid
“jien bniedem qaddis, nadif”.
Ilkoll kemm aħna jkollna
tentazzjoniet minn dawn,
ikollna t-tenatzzjoni li
nkissru lil għajrna biex
nikbru aħna. Hija
tentazzjoni mondana li
tifred u tkisser il-Knisja,
mhix l-ispirtu ta’ Ġesù.
Jagħmlilna tajjeb naħsbu
dwar kemm-il darba rajna
dawn il-ħwejjeġ fil-Knisja u
dwar kemm-il darba aħna
stess waqajna għal dawn it-tentazzjonijiet
u nitolbu lill-Mulej biex
idawwalna ħalli nifhmu li l-imħabba
għad-dinja, cioè għal dan l-ispirtu
mondan, hija għadu ta’ Alla.